گاهي چون باران ببار اي اشك من
چهره را زيبا نگار اي اشك من
سينه را خالي نما از داغ خود
ديده را پرخون بدار اي اشك من
چون بهار حس طراوت مي دهي
بذر همدردي بكار اي اشك من
مي بري زنگ و غبار از روي دل
دل به آئينه سپار اي اشك من
قصه ي بغض گلويم را بگو
غصه را صد پاره دار اي اشك من
سروده مجتبي عندليب
نظرات شما عزیزان:
|